මෙසේ දම්සක් පවතුන් සූත්‍රදේශනාව දක්වා දැන් ශඞ්ඛනම් චක්‍රවර්තිරජ්ජුරුවන්ගේ ප්‍රව්‍රජ්‍යාව දක්වන්නාවූ සර්වඥයන් වහන්සේ:-
“තදා සො සංඛරාජාව පාසාදං රතනාමයං,
ජිනපාමොක්ඛසඞ්ඝස්ස නිය්‍යාදෙත්‍වා පුනංපරං”යි.
යනාදීන් මෙසේ වදාළසේක.
ඒ මෛත්‍රෙය සර්වඥයන් වහන්සේ දම්සක් පවතුන් සූත්‍රදේශනාව කොට ලොකවිනයනය කරන්නාවූ කාලයෙහි ඒ ශඞ්ඛ නම් චක්‍රවර්තිරජ්ජුරුවෝ තමන් බොහෝදවසක් විසූ පස්විසියො දුන් පමණ රත්නප්‍රාසාදය බුදුන් ප්‍රධාන කොට ඇති භික්‍ෂුසඞ්ඝයා වහන්සේට පිළිගන්වන්නාහු සර්වඥයන් වහන්සේ ඒ ප්‍රාසාදයෙහි භික්‍ෂුසඞ්ඝයා වහන්සේ හා සමග සැපසේ වසන පිණිස මෙතැන් පටන් බුදුන්ට සඞ්ඝාරාම වන්නේය යි පිළිගන්වා එයින් මත්තෙහි දුගී මගී වනී යාචකයන්ට මහදන්දී නාටක ස්ත්‍රීන් සහිත අග්‍රමහිෂිකාවන් හා සමග මහත්වූ රාජානුභාවයෙන් හා අපරියන්ත වූ සේනාවාහනයෙන් යුක්තව අනූකෙළ දහසක් මනුෂ්‍යයන් හා සමග වහ වහා සම්‍යක් සම්බුද්ධ වූ සර්වඥයන් වහන්සේ කරා එළඹෙන්නාහ.
එසමයෙහි මෛත්‍රෙය සම්‍යක්සම්බුදුරජාණන් වහන්සේ උතුම් වූ විශිෂ්ඨවූ චතුස්සත්‍යධර්ම නැමැති භෙරිය දේශනාකිරීම් වශයෙන් පහරන සේක. චතුස්සත්‍යය ප්‍රකාශකරන්නාවූ ඒ අමෘතභෙරීශබ්දය අසා එසමයෙහි සඞ්ඛ නම් චක්‍රවර්තිරජ්ජුරුවන්ට සමීපචාරී සේවකවූ ක්‍ෂත්‍රිය, බ්‍රාහ්මණ, වෛශ්‍ය, ශුද්‍ර අමාත්‍යාදි ජනසමූහයා අතුරෙන් එකසත්ත්‍වයකුත් නොහැර ඒ සියලුම අනූකෙළදහසක් පමණ මනුෂ්‍යයන් හා එහි භික්‍ෂුභාවයෙන් පැවිදිවන්නාහ. එයින් වදාළහ බුදුහු:-
“අථ ඛො භික්ඛවෙ සංඛො රාජා යො සො යූපො රඤ්ඤාමහාපනාදෙන කාරාපිතො නං යූපං උස්සාපෙත්‍වා අජ්ඣාවසිත්‍වා දදිත්‍වා විස්සජ්ජෙත්‍වා සමණ බ්‍රාහ්මණ කපණද්ධික වනිබ්බක යාව කානං දානං දත්‍වා මෙත්තෙය්‍යස්ස භගවතො සන්තිකෙ කෙසමස්සුං ඔහාරෙත්‍වා කාසායානි වත්‍ථානි අච්ඡාදෙත්‍වා අගාරස්මා අනගාරියං පබ්බජිස්සති”