මෙයින් කල්ප ලක්‍ෂයකට පෙර පදුමුත්තර බුදුරජාණන් වහන්සේගේ බෝධියට පහන් පුදා සසර බොහෝ කලක් දේවමානුෂික සම්පත් ලබා අප බුදු සස්නෙහි පැවිදි ව රහත් ව නිවන් දුටු පඤ්ච දීපක නම් රහතන් වහන්සේගේ චරිතය අපදාන පාලියේ මෙසේ දැක් වේ.

ඉත්ථං සුදං ආයස්මා පඤ්චදීපිකෝ ථෙරෝ ඉමා ගාථායෝ අභාසිත්ථ.

තේරුම:-

1. සකල සත්ත්වයන් කෙරෙහි අනුකම්පාව ඇත්තා වූ පදුමුත්තර බුදුන් වහන්සේගේ ධර්මයෙහි මැනවින් පිහිටා මම සෘජු දෘෂ්ටි ඇතියේ වෙමි.
2. බෝධිය වටා ප්‍ර‍දීප දානයක් දුනිමි. එකල්හි මම ධර්මයෙහි විශ්වාසය ඇති ව පහන් දැල්වීමි.
3. ඒ මම දෙව් ලොව හෝ මිනිස් ලොව යම් යම් තැනක උපන්නෙම් ද මට අහසෙහි ගිනි සිළු දරන්නාහ. මෙය ප්‍ර‍දීප දානයේ ඵලය ය.
4. බිත්තිවලින් ඔබ කඳුවලින් ඔබ පර්වතයන් ඉක්ම හාත්පස යොදුන් සියයක් දුර දකිමි.
5. ඒ කුශල කර්මයාගේ අවශේෂයෙන් අර්හත්වයට පැමිණියෙමි. බුදුරජාණන් වහන්සේගේ ශාසනයෙහි අන්තිම ශරීරය දරමි.
6. කල්ප එකසිය සූතිසකට පෙර ශත චක්ෂු නම් වූ මහත් බලැති සක්විති රජහු වූහ.
7. පටිසම්භිදා සතර ද, විමෝක්ෂ අට ද, අභිඥා සය ද යන මේවා ලබා ගතිමි. බුදුරදුන්ගේ අනුශාසනය කෙළෙමි.

මේ ගාථා පඤ්චදීපක තෙරුන් වහන්සේ ප්‍ර‍කාශ කළහ.

බෝධි වලට පහන් පූජා කිරීමේ දී ඒවාට අනතුරක් නොවන පරිදි නුවණින් කළ යුතු ය. තෙල් බෝ මල්වලට අගුණ ය. එබැවින් බෝධි සමීපයේ තෙල් නො ඉසිරෙන සේ පරෙස්සමින් වැඩ කළ යුතු ය. බෝධි වටා බොහෝ පහන් දැල්වීම ද, බෝධියට ඉතා ළං කොට පහන් දැල්වීම ද නුසුදුසු ය. එසේ කිරීමෙන් බෝධියට හානි විය හැකි ය. අපල දුරු කර ගැනීම සඳහා බෝධි පූජා කරන්නවුන් විසින් නො සැලකිල්ලෙන් බෝධියට අපල වන සැටියට පහන් පූජාව කළ හොත් එයින් අපල නැති වීම වෙනුවට අපල වැඩි වන්නට බැරි නැත.