70බුදු වීමෙන් මසක් ගත වී ය. උක්ත පරිදි මසක් ම බෝ මැඩ අසළ වුසූ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ ඉන් නික්ම අජපාල නුග රුක කරා වැඩැ ඒ මුලැ සතියක් විමුක්ති සුඛය විඳිමින් උන් ස්ක. “උන් වහන්සේ පල සමවතින් නැඟී සිටි කිසි වේලාවෙකැ මානයෙන් දැඩි වූ, අනුන් හෙලා දක්වා සුලු එක්තරා බමුණෙක් එහි පැමිණියේ ය. උරුවෙල්හි උන් වහන්සේ දුෂ්කර ක්‍රියා සමයේත් නැවැත සේනානි ගමෙහි පිඬු පිණිස හැසිරෙන සමයේත් මෙ තෙම උන් වහන්සේ දැක කතා බස් කර අඳුනන කෙනෙකි. පැවැදි වූ තන් පටන් කොට ගෞතම තාපසයන් වහන්සේ යන නම ඉර සඳ සේ දඹදිව ප්‍රකට ව පැවැත්තේ ය. එබැවින් හෙ තෙම ගෝත්‍ර නාමයෙනුත් උන් වහන්සේ හඳුනයි.
හේ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ වෙත අවුත්, “භාග්‍යවත් ගෞතමයන් වහන්ස, කරුණු කීයෙකින් බ්‍රාහ්මණයෙක් වේ ද? කෙනකු බමුණකු කරන ධර්මයෝ කවුරු ද?” යන ප්‍රශ්නය ඇසී ය.
එ විටැ භාග්‍යවතුන් වහන්සේ :
“පව් දුරු කළ, මානාහංකාරයෙන් අනුන් හෙලා නො දක්නා, කෙලෙස් කසට නැති, කෙලෙසුන් කෙරෙන් සිත රැක ගත්, සතර මඟ නුවණින් නිවන් කරා පැමිණි, මාර්ග බ්‍රහ්මචර්යයාව වැස නිමැ වූ යමෙක් වේ නම්, හේ සැබෑ බ්‍රාහ්මණයා නම් වේ. ලොවැ කිසි අරමුණකුත් රාග ද්වේෂ මෝහ මාන දෘෂ්ටින්ගේ වශයෙන් නො ගන්නා හෙ තෙම තමා “බමුණෙකැ”යි ප්‍රතිඥා කෙරේ නම්, ඒ කරුණු සහිත”70 යැ යි වදාළ සේක.