සිංහලයට නැගියයුතු:
- බුද්ධො තිට්ඨති.
- මිගා ධාවන්ති.
- සීහා සයන්ති.
- පුරිසො ගච්ඡති.
- රජකා ධොවන්ති.
- කස්සකා කසන්ති.
- ලෙඛකො ලිඛති.
- දාසො චරති,
- මඤ්චෙසු සයන්ති.
- දීපෙ ජාලෙන්ති.
- රුක්ඛෙ ආරුහන්ති.
- වරාහො ඛණති.
- සුනඛා භුඤ්ජන්ති.
- අස්සො ධාවති.
- අජා සයන්ති.
- කම්මකාරා ආහරන්ති.
- වාණිජා නිසීදන්ති.
- ගොපාලො භුඤ්ජති.
- ගොණා ඛාදන්ති.
- වානරො රුක්ඛං ආරුහති.
පාලියට නැගියයුතු:
- බල්ලා අනුභව කරයි.
- වඳුරෝ නගිත්.
- ඌරෝ දුවත්.
- දාසයා ගෙනයයි.
- කම්කරුවෝ පිසත්.
- එළුවෝ සිටිත්.
- වෙළෙන්දා ඇවිදී.
- රදවා සෝදයි.
- මුවා සිටියි.
- ගොන්නු සීසාත්.
- ගොවියා සාරයි.
- මිනිසාගේ අශ්වයා.
- කම්කරුවාගේ ගම.
- ගොපල්ලාගේ ගොන්නු.
- ලියන්නා පහනක් ගෙනයයි.
- මිනිස්සු ඇඳන්වල නිදත්.
- සිංහයෝ මුවන් කත්.
- දාසයෝ ගසට නැගෙත්.
- සොරු ගමේ ඇවිදිත්.
- ගොපල්ලා ගොනා ගෙන ඒ.
සංලක්‍ෂ්‍යය:
මේ අභ්‍යාසයෙහි යොදා තිබෙන සියලුම ක්‍රියාපද පඨම පුරිසයට ඇතුළත් වේ. මජ්ඣිමපුරිස ක්‍රියාපද අතුරෙන් ඒක වචනය ත්‍වං (=තෝ) යන්න සමග ද, බහු වචනය තුම්හෙ (=තෙපි) යන්න සමග ද යෙදිය හැකි වේ. අන්කිසි පදයක් කර්තෘ වී සිටි විට නො යෙදිය හැකි වේ. උත්තමපුරිස එකවචනය අහං (=මම) යන්න සමග ද බහු වචනය අම්හෙ, මයං, (=අපි) යන දෙක සමග ද යෙදිය හැකි වේ. අන් පදයන් හා යෙදිය හැකි නොවේ. එබැවින් දෙවෙනි තුන්වෙනි පුරුෂ දෙකෙහි මේ වචන පස පමණක් යෙදේ යයි ද භාෂාවේ තිබෙන ඉතිරි නාමපද සියල්ල (ප්‍ර‍ථමා විභක්තියෙන් සිට) පඨම පුරිසයෙහි යෙදේ යයි ද සැලකිය යුතු.