(1) හෙළදිව මලය දේශය (=කඳුරට) බොහෝ ගවයන්ගෙන් ද බොහෝ චණ්ඩ මෘගයන්ගෙන් ද යුක්තය. බොහෝ පිශාචයෝ ද එහි විසූහ. (2) ඒ කඳුරටෙහි අඹුසැමි යුවලක් මුවමස් හා ගෙඩි වර්ග අනුභව කරමින් සංඝදාන ද පවත්වමින් විසී. (3) එහි ඇවිදින ඔවුහු එක් දිනක් මලයමහාදේව තෙරුන් දැක සතුටට පත්වූහ. (4) ඔවුහු තෙරුන් වෙත එළඹ වැඳ ප්‍ර‍දක්ෂිණා කොට එක් පසෙක උන්හ. (5) දේවමහතෙර ඔවුන්ට දහම් දෙසා පන්සිල් දී පිටත් කෙළේය. (6) විසි අවුරුද්දක් මුළුල්ලේ පඤ්ච ශීලය රැකි ඔවුහු මියගොස් ඒ සිල් රැකි බලයෙන් ආඪ්‍ය වූ සමෘද්ධි වූ රජ පවුල් දෙකක උපන්හ. (8) උපාසිකාව කැළණිතිස්ස රජුගේ දූ කුමරියව උපණි. ස්වාමි පුරුෂයා තවත් රජපවුලක ඉපද කාකවණ්ණතිස්ස යයි ප්‍ර‍කට විය. කුමරිය විහාරමහාදේවී නමැති විය. (9) රජකුල දෙකෙහි උපන් පෙරවාසනා ඇති, පින්වත් මහේසාක්‍ය වූ ඒ දෙදෙන එකට වැඩුණාහ. (10) රජකුලයේ සම්පතින් වැඩෙමින් තරුණවියට පත් ඒ දෙදෙන අන්‍යොන්‍ය සම්බන්ධයට (=විවාහයට) පමුණුවන ලදහ. (11) එසේ කොට යෝග්‍ය කාලයේ දී රාජ්‍යය පවරා දෙන ලදි. ඒ දෙදෙන බොහෝ පින් කොට දෙව්ලොවට ගියහ. (12) පන්සිල් රැක රාජ්‍ය සමාපත්තිය ද රාජ්‍ය සමාපත්තිය නිසා ස්වර්ගසම්පත් ද ලැබූහ. (13) ඔවුහු ආයුෂ ඇතිතාක් දිව්‍යසම්පත් විඳ අවසන්හි ධර්ම ප්‍රීති ඇත්තන්ට ප්‍රිය වූ නිවන්සැප ලබන්නාහ.

(මෙතැන් සිට හැම පොතේම අඩුවක් පෙනේ. කාවන්තිස්ස කුමරාත් විහාරදේවියත් කුඩාකල සිට එකට වැඩුණාහ යන්න මෙහි විශේෂයකි.)