තමාට වුවමනාවක් නැතිව, කැමැත්තක් නැතිව, අනුන් කියනවා වෙනුවට, කීම ඉක්මවන්නට බැරිකමට දානයක් දෙන්නා වූ තැනැත්තකුට එයින් ලැබෙන්නේ ඉතාම දුබල පිනකි. එසේ දෙන තැනැත්තා දෙන අවස්ථාවෙහිත් ද්වේෂ සහගත සිතින් ම දුන හොත් එයින් කොහෙත් ම පිනක් නො ලැබී යා හැකි ය. මේ ක්‍ර‍මය අනුව සිතතහොත් අනුන් කියනවා වෙනුවට නො කැමැත්තෙන් සතකු මරන තැනැත්තා හට එයින ්වන පාපය සුළු දෙයක් හැටියට සැලකිය හැකි ය. කුශලාකුශලකර්ම තත්ත්වය ගැඹුරු කරුණෙකි. කුශලය දුබලවීමේ ඉහත කී ක්‍ර‍මය, අකුශල පක්‍ෂයෙහි යෙදෙන්නේ නැත. දානමය කුශලය බලවත්වීමට මහත් ඵල වීමට මහානිසංස වීමට ශ්‍ර‍ද්ධාව අලෝභය මෛත්‍රිය ප්‍ර‍ඥාව පූර්වාපරචේතනා සම්පත්තිය යන මේවා හොඳින් තිබිය යුතු ය. අනුන් කියනවා වෙනුවට නො කැමැත්තෙන් දනක් දෙන කල්හි ඒවා සුදුසු පරිදි ලැබෙන්නේ නො වේ. එබැවින් නො කැමැත්තෙන් දෙන දානමය කුශලය දුබල වේ.
සතකු මරන කල්හි එය තමා ගේ ඕනෑකමට කළත් අනුන් ගේ වුවමනාවක් සඳහා අනුන් සතුටු කිරීමට කළත් මරනු ලබන සත්ත්වයාට වන දුකෙහි වෙනසක් නැත. ප්‍රාණඝාත අකුශලය සම්පූර්ණ වීමට වුවමනා වන්නේ ද්වේෂ මෝහ දෙක ය. අනුන් ගේ මෙහෙයීමෙන් ප්‍රාණඝාතය කිරීමේ දී ද අඩුවක් නැතිව ද්වේෂ මෝහ දෙක ලැබෙන්නේ ය. සත්ත්වයකුට කරන ඉතාම මහත් නපුර, සත්ත්වයකුට ඇති කරන ඉතාම මහත් දුක මරාදැමීම ය. එය බලවත් වූ දුෂ්ට චේතනාවක් නැතිව නො කළ හැකි ය. එබැවින් සතකු මැරීම කවර හේතුවකින් කළත් එය බලවත් ද්වේෂයකින් ම කරන බව කිය යුතු ය. තමා ගේ වුවමනාවක් පිරිමසා ගැනීම පිණිස වුව ද සතකු මැරීම මෝඩකමෙකි. එය කරන්නේ මෝහ සහගත සිතකින් ම ය. තමාට වුවමනාවක් නැතිව අනුන් සතුටු කිරීම පිණිස සතකු මැරීම වඩාත් මෝඩකමෙකි. එසේ කරන්නහුට ඇත්තේ වඩාත් බලවත් මෝහයෙකි. කරුණු මෙසේ හෙයින් අනුන් ගේ වුවමනාවට වුව ද සතකු මැරීමේ දී ඇති වන්නේ බලවත් ද්වේෂයෙන් හා මෝහයෙන් යුක්ත වන අකුශල චේතනාවක් බව කිය යුතු ය. එබැවින් අනුන් ගේ කීමට සතකු මැරුවත් අකුශලයේ අඩු බවක්, විපාකය අඩුවන බවක් නො කිය යුතු ය. අනුන් ගේ මෙහෙයීමෙන් සතකු මැරීමෙන් ද සසර බොහෝ දුක් විඳීමට හේතු වන පාපයක් වන්නේ ය. පෙර මේ රටේ විසූ තිස්ස නමැති උපාසක තැන රාජාඥාවට ද කුකුළා නො මරා තමා ගේ ජීවිතය පුදන්නට සූදානම් වූයේ රාජාඥාවට කීකරු වී සිය දිවි රැක ගැනීමට වුව ද සතකු මැරීමෙන් බලවත් පාපයක් වන බව ඒ උපාසක තැන දන්නා හෙයිනි.