පළමුවෙන් නවකයා විසින් ඇවැත් දෙසිය යුතු ය.
නවකයා |
- |
අහං භන්තෙ! සබ්බාපත්තියො ආචිකරොමි. |
(මේ ගරුකාපත්ති ආරෝචනය යි) |
||
වැඩිමහල්ලා |
- |
සාධු. සාධු! |
නවකයා |
- |
අහං භන්තෙ! සම්බහුලා ආපත්තියො ආපජ්ජිං. තා තුම්හමූලෙ පටිදෙසෙමි. |
වැඩිමහල්ලා |
- |
පස්සසි ආවුසො! තා ආපත්තියො? |
නවකයා |
- |
ආම භන්තෙ! පස්සාමි. |
වැඩිමහල්ලා |
- |
ආයතිං ආවුසො! සංවරෙය්යාසි. |
නවකයා |
- |
සාධු සුට්ඨු භන්තෙ! සංවරිස්සාමි |
(මහළු භික්ෂුවගේ ඇවැත් දෙසීම) |
||
මහළු |
- |
අහං ආවුසො! සබ්බාපත්තියො ආචිකරොමි. |
නවක |
- |
සාධු භන්තෙ! සාධු. |
මහළු |
- |
අහං ආවුසො! සම්බහුලා ආපත්තියො ආපජ්ජිං. තා තුය්හමූලෙ පටිදෙසෙමි. |
නවක |
- |
පස්සථ භන්තෙ! තා ආපත්තියො? |
මහළු |
- |
ආම ආවුසො! පස්සාමි. |
නවක |
- |
ආයතිං භන්තෙ! සංවරෙය්යාථ. |
මහළු |
- |
සාධු සුට්ඨු අහං ආවුසො! සංවරිස්සාමි. |
නවක |
- |
සාධු භන්තෙ! සාධු. |
මෙසේ ඔවුනොවුන්ට ඇවැත් දෙසූ කල්හි, පළමු ඇවැත් දෙසූ භික්ෂුව කෙරෙහි සභාගාපත්ති දෙසීමෙන් වන දුකුළා ඇවත ඉතිරි වේ. සභාගාපත්ති බොහෝ වී නම්, ඒ ආපත්ති ගණනට ම දුකුළා ඇවැත් ඇති විය හැකි බැවින් මෙසේ දෙවෙනි වරටත් ඇවැත් දෙසිය යුතු ය.
නවක |
- |
අහං භන්තෙ! සම්බහුලා ආපත්තියො ආපජ්ජිං. තා තුම්හමූලෙ පටිදෙසෙමි. |
මහළු |
- |
පස්සසි ආවුසො! තා ආපත්තියො? |
නවක |
- |
ආම භන්තෙ! පස්සාමි. |
මහළු |
- |
ආයතිං ආවුසො! සංවරෙය්යාසි. |
නවක |
- |
සාධු සුට්ඨු භන්තෙ! සංවරිස්සාමි. |
මහළු |
- |
සාධු සාධු. |
ගරුකාපත්ති ආරෝචනය පළමුවර ඇවැත් දෙසීමේදී කළ බැවින් දෙවෙනි වර ඇවැත් දෙසීමේදී එය නැවත කිරීමෙන් ප්රයෝජනයක් නැත.