විජය සූත්‍ර‍ය

කායවිච්ඡන්දනික සූත්‍ර‍ය යනු ද මෙයට ම නමෙකි.

1. චරං වා යදි වා තිට්ඨං නිසින්නෝ උද වා සයං,

සම්මිඤ්ජේති පසාරේති ඒසා කායස්ස ඉඤ්ජනා.

.

2. අට්ඨිනහාරුසංයුත්තෝ තචමංසාවලේපනෝ,

ඡවියා කායෝ පටිච්ඡන්නෝ යථාභූතං න දිස්සති.

.

3. අන්තපූරෝ උදරපූරෝ යකපේළස්ස වත්ථිනෝ,

හදයස්ස පප්ඵාසස්ස වක්කස්ස පිහකස්ස ච.

.

4. සිඞ්ඝානිකාය ඛේලස්ස සේදස්ස ච මේදස්ස ච,

ලෝහිතස්ස ලසිකාය පිත්තස්ස ච වසාය ච.

.

5. අථස්ස නවහි සෝතේහි අසූචි සවති සබ්බදා,

අක්ඛිම්හා අක්ඛිගූථකෝ කණ්නම්හා කණ්ණගූථකෝ

.

6. සිඞ්ඝාණිකා ච නාසාතෝ මුඛේන වමතේ සදා,

පිත්තං සෙම්හං ච වමති කායම්හා සේදජල්ලිකා.

.

7. අථස්ස සුසිරං සීසං මත්ථලුඞ්ගස්ස පූරිතං,

සුභතෝ තං මඤ්ඤති බාලෝ අවිජ්ජාය පුරක්ඛතො.

.

8. යදා ච සෝ මතෝ සේති උද්ධුමාතෝ විනීලකෝ,

අපවිද්දෝ සුසානස්මිං අනපෙක්ඛා හොන්ති ඤාතයෝ.

.

9. ඛාදන්ති නං සුවාණා ච සිගාලා ච වකා කිමි,

කාකා ගිජ්ඣාච ඛාදන්ති යෙචඤ්ඤේසන්තපාණිනෝ.

.

10. සුත්වාන බුද්ධවචනං භික්ඛු පඤ්ඤාණවා ඉධ,

සෝ ඛෝ නං පරිජානාති යථාභූතං හි පස්සති.

.

11. යථා ඉදං තථා ඒතං යථා ඒතං තථා ඉදං,

අජ්ඣත්තං ච බහිද්ධා ච කායේ ඡන්දං විරාජයේ.

.

12. ඡන්දරාග විරත්තෝ සෝ භික්ඛූ පඤ්ඤාණවා ඉධ,

අජ්ඣගා අමතං සන්තිං නිබ්බානපදමච්චුතං

.

13. දිපාදකෝයං අසුචි දුග්ගන්ධෝ පරිහීරති,

නා නා කුණපපරිපූරෝ විස්සවන්තෝ තතෝ තතෝ.

.

14. ඒතාදිසේන කායේන යෝ මඤ්ඤේ උණ්ණමේතවේ,

පරං වා අවජානෙය්‍ය කිමඤ්ඤත්‍ර‍ අදස්සනා.

(සුත්තනිපාත)

ගාථාවල තේරුම:-

  1. සත්ත්ව තෙමේ යමින් ද සිටිමින් ද හිඳිමින් ද ශරීරයේ පුරුක් හකුළවයි. දිග හරී. එය ශරීරයේ ම සෙලවීමකි. ශරීරය තුළ ගමන් කරන්නා වූ හැකිළවීම්, දිග හැරීම් සිදු කරන්නා වූ සත්ත්වයෙක් නැත. ආත්මයක් නැත. සිතින් හට ගන්නා වූ වායෝ ධාතුව ශරීරයේ පැතිරී යාමෙන් ඒ සෙලවීම් සිදු වේ.
  2. මේ ශරීරය තුන්සිය සැටක් ඇටවලින් හා නවසියයක් නහරවලින් යුක්තය. ඒවා සමින් හා නවසියයක් මස් වැදලි වලින් වැසී ඇත්තේ ය. ඒ කය සියුම් සිවියකින් වැසී ඇත්තේ ය. ප්‍ර‍ඥාචක්ෂුස නැති බාල පෘථග්ජන පුද්ගලයන්ට ශරීරය ඇති සැටියට නො පෙනේ. ඔවුන්ට පෙනෙන්නේ ශරීරය එක් දෙයක් ලෙසය. සත්ත්වයකු පුද්ගලයකු ලෙසය.
  3. මේ කය බඩවැල් ය අමු ආහාරය අක්මා මස ය මුත්‍ර‍ ය හෘදයමාංස ය පෙණහලු ය වකුගඩු ය බඩ දිව ය …
  4. සොටු ය කෙළ ය ඩහදිය ය මේදස් ය ලේ ය සඳමිදුලු ය පිත ය තෙල ය යන කුණප කොට්ඨාසයන්ගෙන් පිරුණු එකෙක.
  5. මේ ශරීරයේ සිදුරු නවයකින් සැම කල්හි අපවිත්‍ර‍ දෑ ගලන්නේ ය. ඇස් වලින් කබ ගලන්නේ ය. කන්වලින් කලාඳුරු ගලන්නේ ය.
  6. නාසයෙන් සොටු ගලන්නේ ය. මුඛයෙන් පිත් සෙම් ගලන්නේ ය. ශරීරයෙන් ඩහදිය මුගුරු ගලන්නේ ය.
  7. සත්ත්වයාගේ සිදුරු සහිත හිස්කබල මොළයෙන් පිරුණේ ය. අවිද්‍යාව පෙරටු කොට සිටින බාලයා කුණපයෙන් පිරුණු සිරුර ලස්සන දෙයකැයි සිතයි.
  8. යම් කලෙක සත්ත්වයා මැරී සොහොනෙහි දමන ලදුව ඉදිමී නිල්ව සයනය කෙරේ ද එකල්හි ඔහු ගැන නෑයෝ නිරපේක්ෂක වන්නාහ.
  9. සොහොනෙහි දමා ඇති ඒ සිරුර බල්ලෝ ද, සිවල්ලු ද, වක නම් පක්ෂීහු ද, පණුවෝ ද, කපුටෝ ද, ගිජු ලිහිණීහු ද, තවත් සත්ත්වයෝ ද කන්නා හ.
  10. මේ ශාසනයෙහි විදර්ශනාඥානය ඇති මහණ තෙමේ රාගය දුරු කරන බුදුවදන් අසා කේශාදි කුණප සමූහයක් වූ මේ කය පුද්ගලයකු වශයෙන් නොව කුණප සමූහයක් වශයෙන් පිරිසිඳ දනී. කය ඇති සැටියෙන් ම දකී.
  11. යාම, සිටීම, හිඳීම, වැතිරීම, හැකිළීම, දිගු කිරීම කරන මේ විඤ්ඤාණ සහිත කය යම් සේ ද සොහොනෙහි නිදන කය ද එසේ ම ය. එයත් පෙර මේ ජීවමාන කය සේ ම ක්‍රියා කෙළේ ය. නෑයන් විසින් නිරපේක්ෂකව බැහැර කරන ලදුව සොහොනෙහි නිදන ඒ සිරුර යම් සේ ද ජීවමාන වූ මේ සිරුරත් එසේ ය. යම් කිසි දිනක මේ ජීවමාන සිරුරත් ඒ තත්ත්වයට පැමිණෙන්නේ ය. නුවණැති මහණ තෙමේ එසේ සලකා තමාගේ ශරීරය ගැන ඇති ඡන්දරාගය ද, අනුන්ගේ ශරීර ගැන ඇති ඡන්දරාගය ද දුරු කරන්නේ ය. දුරු කොට අර්හත්වයට පැමිණ දුක් කෙළවර කරන්නේ ය.
  12. මේ ශාසනයෙහි ලෝකෝත්තර ප්‍ර‍ඥාව ඇත්තා වූ කයෙහි පැවති ඡන්දරාගය සම්පූර්ණයෙන් ප්‍ර‍හාණය කළා වූ ඒ භික්ෂු තෙමේ මරණයක් නැත්තා වූ ප්‍ර‍ණීත වූ, ශාන්ත වූ, තෘෂ්ණාබන්ධන නැත්තා වූ නිර්වාණය ලැබුයේ ය.
  13. දෙපයක් ඇත්තා වූ අපවිත්‍ර‍ වූ, දුගඳ වූ මේ කය සුවඳ විලවුන් ආදියෙන් කැත වසා දුගඳ වසා පරිහරණය කරනු ලැබේ. එහේත් කේසාදි නානා කුණපයන් පිරුණා වූ මේ ශරීරය ඒ ඒ සිදුරු වලින් කැත කුණු වගුරු වන්නේ ය.
  14. එබඳු අපවිත්‍ර‍ කයෙකින් යමෙක් මේ කය මම ය, මාගේ ය නිත්‍ය ය කියා උඩඟු වන්නට සිතා නම් එයට හේතුව චතුරාර්යසත්‍යයන් නො දැකීම හැර අන් කිමෙක් ද?

දුරු කිරීමට දුෂ්කර නපුරු කාමච්ඡන්දයන් ඇති වන්නේ තමා ගේ හා අනුන්ගේ ශරීරයන් සම්බන්ධයෙනි. මේ කායවිච්ඡන්දනික සූත්‍ර‍ධර්මය, දුරු කිරීමට දුෂ්කර කාමච්ඡන්දයන් දුරු කිරීමෙහි සමත් ධර්මයකි. තථාගතයන් වහන්සේ මේ සූත්‍ර‍ය දේශනය කළ කල්හි එය අසා සිරිමා නමැති ගණිකාව සම්බන්ධයෙන් ඇති වූ කාමච්ඡන්දය හෙවත් රාගය නිසා ආහාර වැළඳීම පවා නො කළ හැකිව සිටි භික්ෂුවක් රාගය දුරු කර ගෙන සෝවාන් ඵලයෙහි පිහිටියේ ය. රූපයෙන් මත්ව බුදුරදුන් පවා දක්නට පවා නො යමින් සිටි නන්දා නමැති භික්ෂුණිය ද රූපයේ සැබෑ තත්ත්වය තේරුම් ගෙන විදසුන් වඩා දින කීපයකින් සියලු කෙලෙසුන් නසා අර්හත්වයට පැමිණියා ය. සිරිමා නමැති දෙව්දුව ද අනාගාමී වූවා ය. එය ඇසීමට පැමිණි සුවාසූ දහසක් සත්ත්වයන්ට ද සත්‍යාවබෝධය විය. නිතර කාමච්ඡන්දය ඇති විය හැකි තරුණ යෝගීන්ට මේ සූත්‍ර‍ය භාවිතා කිරීම ඉතා ප්‍රයෝජනවත් වනු ඇත.